ندی پیش در خدمت یکی از دوستان که سابقه مبارزاتی دارد بودم. دل پردردی داشت .در باره مناسبات دختر وپسر در ایام انقلاب می گفت .اشاره به فیلم های تلویزیونی  اشاره کرد وگفت: وقتی این فیلم ها را می بینم دلم می گیرد.به خدا دروغ است ما در کلاس هایی شرکت می کردیم که استاد حتی نام ما رانمی دانست وهیچ کس اصراری نداشت نام دیگری را بداند زیرا درآن شرایط هر چه کمتر می دانستیم به نفع خودمان بود. نه اینکه با دیدن چهره ها عاشق شویم ویادمان برود مبارزه ...در مورد فیلم های جنگ هم همین طور در زیر بارش بمب وخمپاره کی وقت داشت عاشق شود ؟دوتا خمپاره در می کردند زندگی یادت میرفت چه برسد به اینکه در زیر بارش خمپاره که مثل باران می بارید عاشق شوی و....ساختن این فیلم ها جنایت است پایمال کردن خون شهید است ...

دلم خیل سوخت اما به راستی چه می توان کرد؟